Müge İplikçi'nin son öykü kitabı Tezcanlı Hayat Avcıları nefes alan hayat anlarını barındırıyor. Beğendiğim öykücüler, bir anda sayabileceğim isimler hep yanımdadır fakat ilk defa bir öykücüye özendiğimi açık açık itiraf edebiliyorum. Bir de Sait Faik için böyle hissederim. Çünkü İplikçi de Faik de ortasına fırlatıldığımız şu yaşam üzerine epey satır sığdıran isimler. Nasıl ki Sait Faik'in kanlı canlı karakterleri varsa cümlelerde barınan, Müge İplikçi'nin de geçmişten, hayallerden, hayaletlerden beslenen bazen nefesini tutan, bazen tuttukları nefesi bırakmayan anları mevcut kelimelerde. Üstelik bir de öykülerin sinemayla ilişkisi var. Bir öykü Fritz Lang'ı size getiriyor demem yeterli. İplikçi ile tanıştığıma memnunum. Kalan kitaplarını da yakında okumaya çalışacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder