Ölüm buraya kadar,
Bulunur sonunda bir renk
Neler yakalıyor geçmişten.
Bu benim arı bakışımın toplandığı
Yoksul çocukluk mavisi
Yükü; ancak duyumun belirsizliğinde
Kendilerini açığa çıkaran dalgın
Ve tuhaf vücutlar...
Sessiz, her kırpıntının bittiği yerle
Başlayabilir olduğu an arası.
Kıvraktır bu aralıkta çizgiler, üzerlerine
Uzanan dünyayı emiyor gözleriyle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder