-dokunsam
lekesi kalır-
bir büyük yataklı tren hızında; ayrılık
ben hece hece anneme ağrıdım
suya yazılıp, şiire karışarak defalarca
tuttum
eğri büğrü harflerden
çatısız eylemler kurdum
yasal öznesizdim
tuttum
asla, nerede, ne zaman suallerine
cevap vermeyen cümleler büyüttüm
devrik giden anları paylaştım
düzeltmeye yeltenmeden
ve evet
ünlemi cümle ortasına
virgülü ise hep cümle başına yerleştirdim
yıkılan kent imlası
öyle güzel, bırak yıkılsın
caddeler çarpık sevişiyordu
sokak lambaları gözetmen rolünde
duman rengi duvarlar hep içe dönük
asfaltın altında hangi kelam uyurdu
koyu siyahım
yaşatmaz insanı mendebur söz sanatları
oysa ölüm ağacından tek boş kağıt
yeterdi sözü yaşama getirmeye
yeterdi
belleyelim yetsin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder