üzerimize bir kent kurdular
çelik köprüler
demir kapılar
sorgusuz sualsiz sokağa fırlatıldı rüyalar
kağıt evler
karton zamanlar
adet edinildi
plastik çiçeklere su verirken
dokunmadan sevişmek
megafonlardan yükselen
karanlık ezgiler
frenleri patlamış kırmızı bisikletleri
bayır aşağı sürmek
yağmurlu bir kara filmin son sahnesi
floresan ışığı altında kesik kesik can vermek
C.E.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder