Roman okumak öykünün tadını aldığımdan beri ağır bir iş geliyor. Bu nedenle son dönemde bir veya iki tane roman anca okuyabildim. Öyküde ne arıyordum bilmiyorum fakat bir şeyler bulduğum kesin. İlginç bir durum da söz konusu. Öyküden sonra romana döndüğümde aslında öykünün acelesiz, teleşsız bir anlatı türü olduğunu düşündüm. Romanın ise biraz daha hadi artıkçı havası var gibi. Demek sayfa sayısı değil edebiyatı edebiyat yapan. Tabii bu konuda üst üste okuduğum iyi öykü kitaplarının da etkisi var. Olay her şekilde iyi yazara denk düşüyor. Okumanın keyifli gölgesi onların ışığı müddetince var... Ufak bir liste;
Ayşegül Çelik - Kağıttan Gemiler
Murat Gülsoy - Bu Kitabı Çalın
Etkar Keret - Tanrı Olmak İsteyen Otobüs Şoförü
Yalçın Tosun - Anne Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler
J.D Salinger - Dokuz Öykü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder