Zweig'in satrancı kesinlikle yakama yapışan bir anlatı. Derinlemesine de yazacağım. Fakat en çok şu soru kafamı kurcalıyor; hayatta mutlu olmuş insanların tüm hamlelerini ezberlesek ne yana savrulurduk? Miş gibi yapmanın ayyuka çıktığı günümüzde "gerçek mutluluk" bireyin kendisini tanıması olduğu zamanlardayız. Ama kandırılmak işimize geliyor. Tamam mutsuzluk kabulüm, uzundur başa çıkabiliyorum. Ancak kandırılmak asla. Şah ve Mat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder