10 Ocak 2013 Perşembe

Ben Bir Hiçim Hepsi Bu

Gidiyorsun. Ağır geliyor ama veda edemeyeceğim. Şartlar öyle gerektiriyor. Zaten şartlar normal olsaydı da yapamazdım. Veda etmeyi sevmem, üstelik hep görmek istediğin ve muhtemelen bir daha görmeyeceğin birine. Lakin biliyorum mutlusun. Başkasıyla ama mutlu. Bencillik edecek halim yok. Mutlu olman yeterli. Umarım hiç bozulmaz. Zaten... Zaten ile başlayan bir cümle kurmayacağım. Yine büyük konuştum... Elveda hiç okuyamadığım veya yanlış okuduğum masal. Ben yine bir mutsuzluk çizeceğim badi parmağımla içime. Ardından o badi parmağım da seninle uçup gidecek. Sana hiç şiir okumadım; zaten umursamazdın (evet yine "zaten") şu an okuyorum ama... Cemal Süreya, Üvercinka.

Çözümlenemeyen birkaç sual;

-İnsanı bir yaşanmamışlık bu denli tüketir mi

-Sevmek nasıl bir perde ki kişiyi tanımak güçleşiyor

-Yarın ne kadar sürer

Ve evet; ben sana asla yarını sunamazdım, güzellikler de büyük ihtimal. Sadece her şartta yanında olabilirdim, en fazla da kötü anlarında. Bilirim asla bir ilişki kötü anlar üzerine kurulamaz. Önemli değil zaten (!!!) ben bir hiçim hepsi bu. Güzel lakin...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder